De studentenkinderen liggen als een nest jonge hondjes op de bank. Wat is er fijner dan er tussen te gaan zitten en samen een potje dvd te kijken? Deze avond worden dat een paar afleveringen van Borgen. Voor de leken: Borgen is een politiek televisiedrama, waarin de eerste vrouwelijke premier van Denemarken er al snel achterkomt ‘dat haar nieuwe positie zijn tol eist van haar privéleven en haar dierbaren.’ Dat vinden wij, vanaf de bank gezien, om nogal uiteenlopende redenen bijzonder interessant.

We zien Brigitte Nyborg haar best doen om tegelijkertijd een goede premier, een fijne echtgenote en een leuke moeder te zijn. Het best is ze in premier-zijn. Haar huwelijk raakt al gauw in het slop en nadat manlief vertrokken is, valt het ook als leuke moeder vies tegen. Van verstopte gootstenen en overdoses afhaalthai wordt zij helemaal niet blij.

Maar zoals gezegd, als premier doet ze het niet onaardig. Zo maakt ze zich bijvoorbeeld hard voor een vrouwenquotum. Elke raad van bestuur moet voor de helft uit vrouwen bestaan; dat is waar ze voor gaat. Daar kan onze minister Bussemaker, met haar slappe streefgetal van dertig procent, nog wat van leren. Premier Brigitte laat zich door niemand inpakken, zelfs niet door de meest invloedrijke captain of industry.

Inmiddels op het puntje van de bank terechtgekomen, roep ik: ‘Goed zo, Brigitje!’ Wat kan die vrouw onderhandelen. Links en rechts naast me bespeur ik enige onrust. Er worden blikken uitgewisseld: ‘Vertel jij het haar of doe ik het?’ Het is zoonlief die het mag zeggen. ‘Mam, je complimenteert een personage.’

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad op 16 januari 2015