Uitgelogd

Illustratie: Annemiek Janmaat

De plaatselijke pastoor heeft ook vernomen dat wij hier zijn komen wonen. Daarom ligt er nu een kerkelijke brief in huis, vergezeld van twee formulieren en het parochieblaadje van april. We zijn van harte welkom en of we die formulieren willen invullen alstublieft. En o ja, ook de machtiging voor een periodiek incasso. Want om de kerk in de toekomst te kunnen openhouden, is geld nodig. Vanzelfsprekend.

Wat deze pastoor niet weet, is dat ik al sinds de stroom aan onthullingen over seksueel misbruik in de kerk, mentaal ben uitgelogd bij zijn instituut. En dat het nu dus hoog tijd is om te gaan doen, wat ik te lang heb nagelaten: werk maken van mijn officiële uitschrijving.

De kerk laat je niet graag gaan. Om ervoor te zorgen dat je een gewezen katholiek wordt, richt je een schriftelijk uitschrijvingsverzoek aan je parochie. Maar daarmee ben je er nog niet. Ook de parochie waar je gedoopt bent, moet een seintje krijgen. Maar voordat de pastoor van je woonparochie dat seintje mag geven, is hij verplicht je eerst een pastoraal gesprek aan te bieden. Dat staat in de katholieke reglementen. Als je na twee weken nog steeds geen sjoege hebt gegeven op dat aanbod, neemt de pastoor aan dat je vastbesloten bent en licht hij zijn collega uit je doopparochie in. Pas na diens aantekening in het doopregister, krijg je de zegen over je vertrek.

Dan Facebook. Nog zo’n instituut waarvan het ‘lidmaatschap’ behoorlijk begint te knellen. Ik wil toch niet bij een club horen, die op gigantische schaal misbruik maakt van de goedgelovigheid van zijn gebruikers? En vervolgens hoopt met een deemoedig excuusje weg te komen? Nou dan, ook opzeggen die hap.

Het lijkt wel alsof Mark Zuckerberg zich heeft laten inspireren door de kerk bij het ontwerpen van zijn uitschrijfprocedure. De wegwijzers naar de uitgang van zijn firma vind ik in de krochten van de website. Met een verkrampte wijsvinger kom ik eindelijk aan bij laatste exitknop. Is dat erg? Nee. Dat anderen ‘maar doen’ met wat van jou is, da’s pas erg.

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger op 14 april 2018

 

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.