‘Hoor maar, als ik zó doe, dan knoept het.’ Manlief draait cirkels in de lucht met zijn elleboog. En inderdaad, nu hoor ik het ook. In zijn rechterschouder klinkt bij elk nieuw rondje onmiskenbaar een kleine knak.
Als ik me niet vergis, is die schouder al een thema thuis, sinds hij die rolkast naar binnen heeft gesjouwd. Dolblij met zijn eersteklas tweedehandsje hijst hij hem de trap op. In zijn eentje. Het zware kreng is twee armlengtes diep en heeft joekels van laden. Waarvan in de onderste een dikke archiefmap blijkt te liggen. U weet wel, zo’n zwartgrijze ordner met een sticker op de rug. Diploma’s, staat erop. De verkoper van de kantoormeubelzaak had er royaal bij staan lachen: ‘Die krijg je er gratis bij.’
Ach ja. Wat kan het voor kwaad, de vergeelde papieren van een of andere afdeling Personeel weg te geven? Oké, met het sofinummer van mevrouw Derkx is misschien nog een geintje uit te halen. En het wordt vast lachen, als de heer Verstappen na zoveel jaar nog een reactie krijgt op zijn sollicitatie. Maar verder? Uiteindelijk zijn het niet meer dan stoffige stukken. Een paar kopieën van brieven en diploma’s. Nog geen tweehonderd, zo te zien.
Na een uurtje speuren heb ik het telefoonnummer van de vorige rolkast-eigenaar te pakken. Hij begrijpt meteen waar het over gaat. En ja natuurlijk hecht hij waarde aan de privacy van zijn mensen. Hij zal zo snel mogelijk iemand sturen, om die map op te halen. Zijn persoonlijke papierkoerier. Maar ondertussen knakt het hier al een week of vier.
Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad op 16 oktober 2015.
Als ik zeg joekels, dan bedoel ik ook joekels.
Hallo Ank Aerts .
Ik las vandaag (weer) jouw column, met ditmaal als onderwerp de doorverkochte ordner in een tweedehandse kast.
Het verhaal begint met “knoept” en eindigt met “knakt”.
Maar wat is ” knoepen” en wat is “knakken”?
Ooit moest ik op mijn werk een technisch rapport schrijven over de mankementen aan een graafmachine.
De machinist had mij verteld dat de graafmachine een “knoepend” geluid maakte.
In de rapporttekst verwoordde ik dit aldus:
” machine maakt een knappend geluid”.
Toen de machinist het concept-rapport las, merkte hij op: “het is niet knappend, maar knoepend”.
Dag Antoon Kerkhoff, mooi verhaal! Volgens mij is knakken het Nederlandse woord dat het dialect-woord knoepen het dichtst benaderd. Maar zoals dat vaak is met vertalingen: het is het ook weer niet helemaal. Bij knappend denk ik aan iets wat kapot gaat.
Ank, je manlief begint na te laten. Vroeger sjouwde hij hier in z’n eentje een stalen brandkast van 150 kg de trap op. Toen knoepte er niets. Ja, de traptreden knoepten. Dat doen ze nog steeds.
Haha Thij Vervoort, hoe gaat het met jou dan? Als ik alles moet gaan noemen wat ik jou daar heb zien versjouwen, overzie ik niet wat er bij mij misschien gaat knoepen.
vandaag weer genoten van jouw column 🙂
Heel fijn om te horen Ria Fox! Fijn weekend!
Ik wens jou ook een fijn weekend Ank