Vrij Nederland laat als onafhankelijk weekblad zijn fantasie eens lekker los op de kroning. Op de cover staat een foto van de Damschreeuwer in hermelijnen mantel met een flesje Alfa in de hand. Leuk. Op de achterkant hebben ze een uit te knippen Zorreguieta-masker gezet. Vergezeld van de oproep: ‘Zet het op en kom op 30 april naar Amsterdam. Zodat-ie er toch een beetje bij is.’ Hm.

In Nederland geen kroningsfeest met louter juichende klompendansers en tulpenmeisjes. Dat zou onze democratische eer te na zijn. Vrij Nederland zou zichzelf niet zijn, als het in de aanloop naar de inhuldiging, niet satirisch uit de hoek zou komen. Prima. Dan hebben we dat al gehad en kunnen we ons verder gewoon verheugen op het ‘sobere feest’.

Wat gemompel over ‘wat het allemaal niet kost’ en een paar witte zakdoeken op de Dam. Veel verder zal het verzet niet gaan. We vinden ons koningshuis, en vooral onze nieuwe koningin, veel te leuk. Een burgermeisje, dat dankzij haar charme de meest hardnekkige republikein slappe knieën bezorgt. Zij past perfect in het sprookje, waarin we zo graag geloven. Dat haar vader een vlekje heeft, maakt het verhaal alleen maar mooier.

Als ik Willem-Alexander ergens om bewonder, dan is het om zijn Máxima. Alles wat hij zelf niet in huis heeft om zijn koningsopdracht uit te voeren, heeft hij met haar in één klap ingekocht. Thuiskomen met een overzeese vlam waar je u tegen zegt, getuigt van zelfkennis en de juiste VOC-mentaliteit. Ze doen het samen. En dat is best een beetje slim.

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad op 12 april 2013