Het schooljaar komt weer op gang. Schoolleiding en sufgefeeste studenten maken goede voornemens, het moet weer een geslaagd jaar worden. Het College van Bestuur van het Deltioncollege in Zwolle heeft een nieuwe openingsstunt bedacht. Twee hoge bazen van dit ROC leggen, in navolging van onze verse koning vier maanden geleden, een eed af. Een eed waarin zij, in hun beste pak gehesen, met twee vingers in de lucht beloven dat ze de school goed zullen besturen en het belang van de leerlingen altijd voorop zullen stellen. Dat verklaren en beloven zij. De landelijke pers is uitgenodigd, alle docenten zijn aanwezig en om het geheel nog wat meer gewicht te geven, zit zelfs onderwijsminister Jet Bussemakers in de zaal. Mooi.

Mooi maar ook vreemd. Waarom is dit nodig? Het is toch zeker vanzelfsprekend dat de schoolleiding integer is en zijn uiterste best doet om de leerlingen goed onderwijs te bieden? Of hebben we al geaccepteerd dat dit blijkbaar helemaal niet het geval is? Moeten we het als iets bijzonders beschouwen als twee bestuurders zeggen dat ze hun werk goed willen doen?

Natuurlijk, de koning heeft een voorbeeldfunctie. In verwarrende tijden zoals deze biedt dat een houvast. Maar omdat hij een eed aflegt, hoeft nog niet iedereen dat te doen. Straks lopen we bij de bakker de eigenaar tegen het lijf met twee vingers in de lucht, druk declamerend dat hij meel gebruikt als hij broodjes bakt. Of moeten we bij een willekeurige tekst eerst door een uitgebreide verklaring van de schrijver heen, waarin hij belooft elke zin te beginnen met een hoofdletter en te eindigen met een punt.

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad  van 30 augustus 2013