Zijn er mensen met wie u goed kan praten? Zijn er mensen die u echt begrijpen? Twee vragen uit een lijst van zes, waarmee het CBS onderzoek deed naar eenzaamheid in ons land. Het CBS is niet alleen goed in tellen maar ook in timen. Het publiceerde de uitkomsten aan het begin van de Week tegen de eenzaamheid. Al hoorden we er bitter weinig van, die week is morgen alweer afgelopen.

Het bureau ondervroeg mannen en vrouwen ouder dan vijftien jaar, ‘die behoren tot particuliere huishoudens.’ Aan opa die zijn stramme beentjes tussen de instellingslakens steekt, is dus niets gevraagd. Waarom niet, dat is onduidelijk. Ze zullen toch niet denken dat in tehuizen niemand eenzaam is? Maar goed, terug naar de uitkomsten. Een half miljoen Nederlanders voelt zich eenzaam. Een half miljoen. Dat is vijf keer het aantal inwoners van Venlo of pakweg zes keer dat van Heerlen. Niet bepaald een vrolijk beeld. Dat geldt ook voor het lot van de mannelijke 75-plusser. Veel vaker dan zijn vrouwelijke leeftijdsgenoten is hij het, die nee moet knikken bij die voorgelegde vragen. Is hij het, die de bodem uit zijn kopje roert. Eén op de acht bejaarde mannen heeft niemand, waarmee hij een goed gesprek kan voeren. Niemand, die hem werkelijk begrijpt.

Het CBS is van de cijfers. Die zijn nodig en prima om te weten. Maar: getallen veranderen uit zichzelf nog niets. Echt beweging ontstaat pas, zoals we zagen bij de Syrische peuter Aylan, als we keihard in het hart geraakt worden. Blijkbaar wachten we nog op een goede fotograaf.

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de LImburger en het Limburgs Dagblad op 2 oktober 2015.