‘Wat vind jij daar nou van, mam? Die van wiskunde heeft vandaag een jongen uit de klas gestuurd, alleen maar omdat hij zijn nagels zat schoon te maken met een geodriehoek.’ Nog voordat ik er eens rustig voor kan gaan zitten, vertelt dochterlief al wat ze er zelf van vindt: ‘Belachelijk.’

Als je zeventien bent, heb je gelukkig nog een heel leven voor je zonder geodriehoeken. Die tijd wordt bovendien steeds langer: de helft van de Nederlandse meisjes die nu geboren worden, gaat de honderd halen. Omdat hun jonge jaren vooral onbezorgd moeten zijn, zou ik die meisjes het liefst adviseren om niet voor hun vijftigste aan kinderen te beginnen. Maar daar hebben we het nu niet over. Ik maak me meer zorgen over hun oude jaren.

Als we niet oppassen, gaan we aan de vooruitgang ten onder. Voor de baby’s van vandaag wordt het nog een hele toer om het beste uit hun leven te halen en tot het eindelijke einde aan toe, er volop van te genieten. De grootste uitdaging voor de pensionado’s van 2100 is om zuinig te zijn op zichzelf en hun omgeving. Vanaf het prille begin moeten ze goed zorgen voor hun lijf en heel kien gebruik maken van wat de  wereld hen te bieden heeft.

Daar ligt een opdracht voor de ouders, maar ook het onderwijs zal hierin moeten meebewegen. Een leerling die de klas wordt uitgezet, omdat hij uitstekend voor zichzelf zorgt en bovendien creatief gebruik maakt van de schaarse middelen die hem op dat moment ter beschikking staan om zijn probleem op te lossen, heeft het al helemaal begrepen.

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad van 4 oktober 2013