Over het onderwerp ‘jonge moeders’ heb ik nog veel te leren. Sinds de tijd dat ik er zelf eentje was, zijn er nieuwe soorten op het toneel verschenen. Tenminste, als het klopt wat ze op Minime.nl, Dé site voor hippe moeders beweren. Daar onderscheiden ze met gemak wel veertien soorten. Sommige ervan ken ik nog. Op verzoek teken ik u koppen bij de mijn-kind-is-geweldig- en de weet-het-altijd-beter-mama. Ook de overbezorgde, de merkverslaafde en de workaholic-mama zijn moedersoorten die je eind vorige eeuw op het schoolplein kon waarnemen. Behalve de laatstgenoemde natuurlijk. Die moest werken.
Interessant in de jonge-mama-lijst van nu, zijn de nieuwkomers. Ik zie benamingen als copycat- en instamama. De copycatmama handelt bij voorkeur in termen van copy-paste, ook als het gaat om koken of het kleden van het kroost. Haar credo is: ik ga toch zeker niets bedenken waar een ander al over heeft nagedacht?! Een handig mens, lijkt me. De instamama daarentegen, maakt het zich minder gemakkelijk. Zij lijkt mij de koningin van het multitasken. Waarschijnlijk zo’n mama die boven de baarkruk nog snel een selfie-instagrammetje maakt op het moment dat de vroedvrouw zegt: ‘Persen meid, het hoofdje staat.’
Ook nieuw voor mij is de TMI-mama: de Too-Much-Information-mama. Deze mama is een gezellig open boek, maar zo hyperspontaan dat ze dingen deelt waar je niet op zit te wachten. Denk aan de geluidsopnames van ‘de nacht waarin Sophietje werd verwekt’ en foto’s van de moederkoek ‘die we nog even bewaren in de diepvries.’
Rest nog de kennismaking met de hipstermama. De enige in het rijtje die als chill wordt opgevoerd. Zij ‘houdt niet van stress, heeft een heerlijke vibe en de touwtjes goed in handen, terwijl ze ook de boel de boel kan laten.’ Aha, ze bestaat dus nog: de perfecte moeder. Al is het gelukkig maar in theorie.

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger op 11 mei 2019.