Wie beweert dat er op de arbeidsmarkt niets te lachen valt, heeft het mis. Metronieuws bericht over een nieuwe trend: er verschijnen steeds vaker grappige titels voor niet grappige functies. Heeft alles te maken met employer branding. Het komt er zo’n beetje op neer dat je in de functietitel zo kunstig mogelijk verbloemt, dat op kantoor de hipheid ver te zoeken is. Controllers heten voortaan centjestellers. Schoonmakers worden onderhoudstoppers en verkopers saleskanonnen. Of tijgers, dat kan ook. Steeds meer bedrijven geloven dat die ludieke titels een leuke sfeer uitstralen en daarom vooral jongeren erg aanspreken. Nou, ik kan u zeggen, de jongeren die ik hier met regelmaat in de badkamer aantref, moeten daar erg van braken.

Gelukkig heb ik iets achter de hand om hen te troosten. Niet alleen zij hebben met dit verschijnsel te maken. Ik tref deze funny-title-challenge ook aan op plekken waar het niet bepaald wemelt van jong volk. Op een borrel met overwegend 40-plussers, schudde ik pas nog de hand van een Hoofd Bijzaken. Omdat ik daar zo om moest lachen, ben ik vergeten wat de vrouw nu eigenlijk deed.

Een andere plek met onverwacht veel hipheid, is de website van Binnenlands Bestuur. Ook daar springt mij, scrollend over de vacaturepagina, spontaan iets in het oog. De Programma-manager voor de invoering van de Omgevingswet heet hier -houd u vast- een Acrobaat. Hij wordt gezocht door de gemeente Raalte, een verzamelgemeente in het oosten van het land. Trotse bezitter van minstens negen kerken en anderhalve paardenwei. Bestuurd door een gemeenteraad die zich samen met de inwoners ‘actief inzet om de leefbaarheid van het dorp in stand te houden.’ Zo hip dus.

Denken ze daar nu echt dat werkzoekenden afkomen op flitsende titels? Hoe ga je in godsnaam voor zo’n functie pitchen? Met fris geschoren oksels in een balletpakje in de ringen hangen? Een vogelnestje maken voor de sollicitatiecommissie? Heen en weer bengelend De Mus van Jan Hanlo optjielpen?

Hè toch, nu ben ik zelf ook een beetje misselijk.