De win-winsituatie: als je niet oppast word je ermee doodgegooid. Een tot de verbeelding sprekende term uit de magische management- en marketingkoker. Die op het volgende neerkomt: er gebeurt iets -de verkoop van een telefoon bijvoorbeeld- waar iedereen blij van wordt. In dit geval is iedereen: de verkoper en de koper. Hoef ik verder niet uit te leggen, toch? We herkennen die situaties en wrijven in onze handen als we er weer een op het spoor zijn. Win-win. Zo makkelijk kan het leven zijn.
Maar hoe zit het met zijn tegenpool? De lose-lose, om het zo maar even uit te drukken. Bestaat die ook? Zouden we die net zo gemakkelijk kunnen aanwijzen? Ik kwam er niet zo gauw op. Tot het drama in Meerssen helemaal uit de hand liep. Toen vermoedde ik al: dit is er een. Een van formaat nog wel. Waarbij je je het nodige kunt afvragen.
Hoe bestaat het dat in een land met zoveel kennis, er zo’n opeenstapeling van ontwrichtende gebeurtenissen kan plaatsvinden? Hoe kan een stroom van kluchtige incidenten uitmonden in een drama, dat groter is dan het dorp zelf? Had een escalatie niet voorkomen kunnen worden? Waar waren de wijzen met verstand van winnen en verliezen? Waar waren de goeroes met goede raad voor persoon en politiek?
‘Doe maar even niets. In elk geval niets wat onomkeerbaar is of wat niet in verhouding staat met wat er voorafging. En al zeker niets, wat slechts de loep legt op een futiel detail. En als je toch meent iets te moeten doen: zet dan een stap terug, denk na en ben gewoon maar even stil.’ Heeft niemand dat gezegd?
De bodem is geraakt. Meerssen watertrappelt in zijn politieke problemenpoel. Er is veel te winnen. De harde lessen uit een intrieste geschiedenis, die alleen verliezers kent.

Deze column is gepubliceerd op de website van ZwartGoud. op 12 april 2013.