Een spannende week voor de drie kandidaten die nog in de race zijn voor de uitverkiezing tot Culturele Hoofdstad 2018. De jury had het er maar druk mee. Maandag naar Leeuwarden, dinsdag naar Eindhoven en op woensdag naar Maastricht. Donderdag nadenken en vandaag dan eindelijk: de uitslag.

Wie gaat het worden? Eindhoven met zijn grote geldbuidel? Maastricht met zijn deur naar de Euregio? Of Leeuwarden met zijn eh…wat had Leeuwarden ook alweer? Vanmiddag tussen vier en vijf uur, maakt de jury vanuit Amsterdam bekend wie er met de eretitel aan de haal gaat. In Maastricht is dit rechtstreeks te volgen via een groot scherm op het Vrijthof. Een geluk voor de jury dat ze op veilige afstand zit. Zo loopt ze niet het risico doodgeknuffeld dan wel geknuppeld te worden.

Maastricht neemt alvast een voorschotje op de uitslag door te zeggen: ‘Of we nu winnen of niet, we vieren samen feest.’ Een beetje moeilijk. Als verliezers van ongeacht welke wedstrijd gaan feestvieren, blijft het toch een beetje zielig: alsof de werkelijkheid nog niet helemaal doordringt. Maar goed, je moet wat na zo’n enerverende bekendmaking.

Over de kansen van Maastricht speculeer ik liever niet. Als ik zeg: zeker weten dat we winnen, dan bluf ik, want dat weten is een papieren zak met hoop. En ik ga ook niet zitten zeuren over het klein groepje Maastrichtenaren, dat denkt dat ‘cultuur’ een moeilijk woord is voor ‘langharig manspersoon met viool.’ Nee, ik zeg niets en ga rondjes lopen tot de klok van vijf. Dan kies ik: óf stilletjes naar huis óf een groot glas bier.

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad van 6 september 2013