Gemeente Roerdalen heeft het als een van de eersten begrepen: Leo Bormans is een naam om te onthouden. Wie zondag naar KRO’s Brandpunt heeft gekeken, weet waarom. In die uitzending wordt Roerdalen geprezen om zijn gelukspolitiek. Geen ‘soft geklets’, maar een concreet verhaal, gebaseerd op de visie van deze Belgische ‘ambassadeur van geluk en levenskwaliteit.’

Bormans is auteur van The world book of happiness. Een boek dat erg inspirerend moet zijn, want Europees voorzitter van Rompuy, heeft het cadeau gedaan aan alle wereldleiders. Vrijblijvend natuurlijk, maar toch fijntjes voorzien van de vraag: wilt u dit onderwerp op de politieke agenda zetten, alstublieft?

Vertelt Bormans nieuwe dingen? Niet echt. Hij zegt voornamelijk dingen die ik al van mijn moeder leerde. Dat veel geld niet gelukkig maakt. Dat geluk groter wordt als je het deelt en verder voor een groot deel afhangt van de manier waarop je naar het leven kijkt. Interessante open deuren. Niet moeilijk om te begrijpen of voor waar aan te nemen. Maar er daadwerkelijk naar leven, is vaak een heel ander verhaal.

Roerdalen heeft dus, terwijl de wereldleiders er notabene nog aan moeten beginnen, al werk gemaakt van ‘agendapunt geluk.’ Hoe? Door het thema ‘geluk en levenskwaliteit’ te vertalen naar de openbare ruimte. Welke plekken maken u gelukkig en wilt u deze delen met anderen? Een aardig begin. Goed voor een paar mooie tv-waardige plaatjes uit Midden-Limburg. Als het de gemeente ook nog lukt dit project uit te breiden naar de zorg, haalt ze vast nog eens het NOS-journaal.

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger en het Limburgs Dagblad op 7 november 2014.