Even voorbij Broodjesbar De Pauze staat een bord langs de weg: Welkom in Tongeren, stad van de doeners. Noem het beroepsdeformatie, maar als je al je halve leven bezig bent met het thema kwaliteit, is zo’n slogan niet te pruimen.
 
Want kwaliteit, dat is begrijpen dat je alles kunt zien als een proces. Of het nu gaat om het besturen van een stad of het verkopen van een broodje: de kwaliteit ervan staat of valt met het doorlopen van vier cruciale stappen: plannen, doen, checken en bijstellen. En dat betekent goed nadenken, regelmatig bijsturen en zeker niet doen, doen, doen. In vakjargon heet zoiets, werken volgens het PDCA-principe: Plan, Do, Check en Act.
 
Als gastdocent mag ik deze kwaliteitsles overbrengen op een klasje managers in wording. Zestien schatjes van een jaar of twintig, waarvan opvalt dat ze liever praten dan luisteren. ‘Aansluiten’ sist mijn dood gewaande, innerlijke juf me toe. ‘Sluit aan bij hun belevingswereld. Maak er eetbare brokken van.’ Dank voor de tip, denk ik terug en knik welwillend.
 
‘Dus stel’ probeer ik, ‘je hebt verkering. Dat zou je kunnen zien als een plan (P) om samen gelukkig te zijn. Je doet (D) van alles om dat plan te laten lukken. Je pakt een filmpje, een feestje, gaat samen op stap. Na een tijdje wil je graag weten hoe de vlag erbij hangt. Dus je vraagt: hoe vind je eigenlijk dat het gaat tussen ons? En zie, zo zijn we al aangekomen bij het moment van de check (C). Het mooie is, dat uit de check vanzelf de bijstelling volgt. Heeft je vriendin geopperd: ik zou zo graag eens een avond op de bank, dan weet je wat je te doen staat in de act (A). Is het duidelijk zover?’
 
Tweeëndertig ogen kijken me aan, alsof ze me hebben waargenomen vanuit een glazen stolp. Totdat een van de studenten zijn hand opsteekt:
‘Mevrouw, als mijn verkering nu al de bank op wil, dan is het over en uit met de act.’

Deze column is gepubliceerd in Dagblad de Limburger op 13 april 2019.