Poes was een cadeautje van iemand die er nodig vanaf moest. Waarom, dat begreep ik later pas: ze nieste chronisch en met consumptie. En wel zo hardnekkig, dat de dierenarts zich genoodzaakt zag er duidelijk over te zijn: ‘Wen er maar aan.’ Behalve dat ze chronisch nieste, had ze ook chronisch behoefte aan verkering. Met … Lees verder ››
Het leven van een student aan de toneelacademie is druk, zo merken wij als lege-nest-ouders. Zo druk, dat we zelf geregeld naar Maastricht rijden om dochterlief weer even te zien. Als de berg niet naar Mozes komt, komt Mozes naar de berg. Ook prima.
Voorzichtig loods ik de auto door het drukke verkeer naar de binnenstad. … Lees verder ››
De rij voor de groene zaal is lang. Uitverkochte avant-première. Na de vertoning in Kerkrade speelt Gluckauf nu in het Maastrichtse filmhuis Lumière. Ruim anderhalf uur lang zitten we dicht op de relatie tussen vader Lei en zoon Jeffrey, die zich beiden een moeilijke weg banen door het leven in een troosteloos deel van de … Lees verder ››
Een grote man, wit haar en grijze bandplooibroek, staat voor een muurkast met jurken. Hij haalt er een paar uit en bekijkt ze één voor één. Traag en met een vermoeide beweging legt hij de jurken op een tweepersoonsbed. Hij neemt plaats op het bed en belt, zo te horen, met zijn dochter: ‘Dag lieverd, … Lees verder ››
De studentenkinderen liggen als een nest jonge hondjes op de bank. Wat is er fijner dan er tussen te gaan zitten en samen een potje dvd te kijken? Deze avond worden dat een paar afleveringen van Borgen. Voor de leken: Borgen is een politiek televisiedrama, waarin de eerste vrouwelijke premier van Denemarken er al snel … Lees verder ››
Taalwetenschapper Sterre Leufkens promoveert eind deze maand op een proefschrift waarin ze 22 talen, waaronder het Nederlands, vergelijkt op het voorkomen van overbodige grammaticale elementen en regels. Uit haar onderzoek blijkt onder meer, zo lees ik in het januari-nummer van Onze taal, dat het Nederlands de kroon spant, als het gaat om het hebben van … Lees verder ››
Er was iets mis met mijn feestjurk. Of beter gezegd: íets zei me hoe ik er eigenlijk uit zag in dat strakke little-black-dress-geval. Als een overjarige draagmoeder in de vierde maand. Tot zover de aanleiding.
Wanneer ik besluit een probleem serieus te gaan aanpakken, begint dat meestal met een goed gesprek. In dit geval werd daarvoor … Lees verder ››
Een collega schiet me aan. ‘Heb je zin om in de pauze een broodje met me te eten? Ik heb een verhaal voor je.’ Nu eet ik graag broodjes met zo’n blijmoedig iemand als deze collega, dus even later zitten we samen in een café.
‘Weet je, dertien jaar geleden was ik bijna dood geweest’ zo … Lees verder ››
De reuring in Roermond gaat nu eens niet om Jos van Rey of Piet van Pol, maar om een lunchroom, die binnenkort de deuren opent van een pand aan het Munsterplein. Buurtbewoners maken stennis, nu blijkt dat dit eettentje werk verschaft aan mensen met een verstandelijke beperking.
Stel je voor zeg, mensen met een verstandelijke beperking. … Lees verder ››
"Weet je wat het met jou is, mam? Jij denkt niet meer na. Jij stelt alleen maar vragen." Zo, die laten we even inwerken. Mijn grote zoon vertelt mij dus, dat ik alleen maar denk dat ik denk. Nu niet meteen de beledigde peer gaan uithangen. Hij mag best kritisch zijn. Zo hebben we hem … Lees verder ››
