Gecrasht
Categoriearchief: Columns
Leren tas
Twee dingen
Eindelijk rustig
Mooier dan dirigent Ton Koopman kan ik het niet zeggen: ‘Het Erbarme dich, dringt het lichaam binnen, ruist door de aderen om het hart te bereiken.’ En dan heeft hij het alleen nog maar over het Erbarme dich, een aria van zeven minuten. De hele Matthäus Passion duurt al gauw drie uur. Kun je nagaan.
Zo te … Lees verder ››
Luttele maanden
Echt kennen, deed ik haar niet. Maar zoals dat gaat in een dorp, had ik natuurlijk wel gehoord van het drama dat haar trof. Een enge ziekte had haar lichaam, amper dertig jaar oud, uitgezocht om in te wonen en gedroeg zich daar nu als een woeste kraker. Hij ontzag niets, het ging immers om … Lees verder ››
Eitjes
‘Hier mevrouw, u mag deze hebben.’ Nog voordat ik bij de ingang van de supermarkt ben, biedt een nette heer zijn lege karretje aan. Ik heb er eigenlijk geen nodig, maar verrast neem ik het toch van hem aan. Het is me niet ontgaan: hij zei mevrouw tegen me.
Achter de kaasbalie, of hoe heet zo’n … Lees verder ››
Leuven Centraal
De Belgen kunnen het zo mooi zeggen. In het Vlaams dagblad de Standaard lees ik over een jongen, die op 18-jarige leeftijd iets ergs heeft mispeuterd. Op een wel heel ongelukkig moment heeft hij een prostituee om het leven gebracht. Da’s niet best en daarom zit hij nu in Leuven Centraal. U vermoedt het al, … Lees verder ››
Open geest
De telefoon gaat. Op het schermpje zie ik wie het is: onze jongste. Nieuwsgierig naar wat ze weer allemaal te vertellen heeft -als 19-jarige kamerbewoner maakt ze meer mee dan ze mist- neem ik op: ‘Hé meis!’
Ze valt met de deur in huis: ‘Mam, ik heb een paar dagen vrij en nu ga ik met … Lees verder ››
Rookwolk
Ook de brandweer ontkomt niet aan een volgende bezuinigingsronde; het zijn nu eenmaal zware tijden. Brandweervrijwilligers en gemeentelijke politici staan schouder aan schouder voor de camera van het NOS-journaal. Gewend om te denken in termen van ‘redden wat er te redden valt’, luiden ze nu samen de noodklok.
De brandweer zal zijn werk moeten gaan doen … Lees verder ››
Blikvangers
De verpleegster loopt met stevige pas voor me uit en stopt bij een hoge bruine deur. ‘Gaat u maar naar binnen, de dokter komt zo’ zegt ze en weg is ze. Eenmaal binnen, sta ik oog in oog met een levensgrote zeefdruk van Corneille. Een variatie op het thema ‘vrouw in verleidelijke pose.’ Met prominente, … Lees verder ››
