Het ruikt naar lindebloesem in de straat, zoet en zacht. De weg loopt hier zo steil naar beneden dat je kunt fietsen zonder te trappen. Ik voel de zon op mijn armen, de wind in mijn haar. Is dit wat mensen … Lees verder ››

Nu het al twee weken gonst van de polderberichten over de Boekenweek ben ik er wel klaar mee. Het is duidelijk. Met het onderwerp ‘de moeder de vrouw’ (naar een gedicht van Martinus Nijhoff) is niets mis. De sputteraars die om … Lees verder ››

Een HET-GING-OKE!-appje van mijn dochter na haar laatste examen en een snelle pasta die best te eten was. Twee redenen om de dag gerust alvast te prijzen, al moet de avond nog beginnen. Ik neem u even mee naar dinsdag, terug op … Lees verder ››

De teamleidster van het Horster Dendron-college prijst de stralende kinderen op het podium in de aula. Ze hebben dit weekend voor de derde keer achter elkaar Bennie opgevoerd. Een musical waar ze anderhalf jaar lang, onder leiding van een drietal bovenbouwers … Lees verder ››

Zes tafeltjes telt het dorpsterras. Ondanks het warme weer hangen er dekens over de stoelen. Van de zes tafels die ruim zicht bieden op een parkeerplaats, waar de autodaken blikkeren in de zon, zijn er twee bezet. Niet bepaald een kanshebber … Lees verder ››

Vorige week vertelde ik u over mijn levensloopbestendige woning en wat dat begrip met mij doet: het bezorgt mij kromme tenen. Gelukkig was mijn verzoek om mee te denken over een vervanger voor dat l-woord niet aan dovemansoren gericht. Ik zag … Lees verder ››

Het was ergens rond mijn vijftigste, toen ik heb geroepen: ‘Jongens, vanaf nu vier ik alleen nog de lustra.’ Om de haverklap was ik alweer jarig. Er was geen beginnen meer aan. Ik herinner me dat de meesten knikten, nog een … Lees verder ››

Mijn hersens zijn er niet voor gemaakt. Al probeer ik het nog zo hard, het lukt me niet om te onthouden welk geluid bij welke vogel hoort. Er zijn zelfs dagen dat ik een duif voor een koekoek verslijt. Maar hoe … Lees verder ››

Toen ik mij honderd jaar geleden voorbereidde op het life-event dat bevalling heet, liep ik rond met een prangende vraag: ‘Hoe krijg je zo’n baby er uit?’ Het was een vraag waarop ik in geen enkel naslagwerk een bevredigend antwoord vond. … Lees verder ››

Eigenlijk ken ik Eva van Dongen beter dan Angela Schijf. Logisch. Want al is het via de televisie, Eva zie ik elke week en Angela, de actrice, bijna nooit. Voor wie Flikken Maastricht niet kent: Eva van Dongen -sportieve staart, strak … Lees verder ››