Op een doordeweekse dag, begin jaren tachtig, zag een studiegenootje het licht. Ze riep die dag uit tot de Dag van de neus. Het reukorgaan verdiende in haar ogen meer aandacht en respect en daar moest maar eens werk van worden gemaakt. Ze verfde met lippenstift haar neus en die van haar volgzame vriendje rood. … Lees verder ››
Zo gaat dat met geluk: het is nog niet voorbij of je wilt het wéér beleven. Net terug van een paar dagen Spaanse kust, mis ik de zee alweer. Maar ja, als je niet hebt wat je wil, moet je maar willen wat je hebt. Of zoiets dan.
Op zoek naar water, veel water om me … Lees verder ››
Op de groenteafdeling in de supermarkt knijp ik zachtjes in de nog lichtrode tomaten. Naast mij staat een jonge vrouw met een paar stengels prei in haar handen. Ze kijkt me even aan en breekt dan in een vlugge beweging de bovenste groene helft van de witte onderkant. ‘Ik ga niet betalen voor wat ik … Lees verder ››
‘Mam, wat moet ik aan? Is het Tefaf-uiterlijke-schijn-look daar?’ ‘Nee hoor, in Heerlen kun je best ‘gewoon’ naar de schouwburg. We gaan toch naar de Matthäus? Die is voor alle mensen.’ We vallen niet uit de toon. Voor ons zit een man in een T-shirt met korte mouwen. Zijn getatoeëerde armen komen er mooi in uit. … Lees verder ››
Een vriendin vertelt dat ze zichzelf graag een plezier doet met een stevig glas wijn. Dat helpt om ondanks alles vrolijk te blijven. Ze lacht erbij: ‘Drank maakt meer lief dan je kapot is.’ Met deze grappige verdraaiing van de bekende Sire-actie, vertelt ze in één klap een heel verhaal.
De doorgaans saaie politici zijn in … Lees verder ››
In mijn geboortedorp Sevenum staat al sinds 1676 het kapelletje van ‘Onze Lieve Vrouw van het wonderbare schot.’ De legende vertelt dat het is gebouwd, als dank voor de hulp van Maria aan een meisje in nood. Hoewel Maria mij vooral voorgeschoteld is als de zachtzinnigheid zelf, speelt ze in dit verhaal een hele andere rol. … Lees verder ››
Van tijd tot tijd trek ik me met Werner terug op de bovenverdieping. Met één druk op de knop van mijn laptop kan ik zijn donkerbruine stem tot leven wekken. ‘Ga zitten in zorgzame aandacht’ en ‘wees met je aandacht bij alles wat zich aandient.’ Dat zijn de dingen die Werner in mijn oor fluistert. Zo … Lees verder ››
‘Het is volbracht’ sprak Els Borst toen ze de euthanasiewet door de Kamer had geloodst. Die woorden werden haar door veel gelovigen niet in dank afgenomen. Dit loodzwaar zinnetje was voorbehouden aan Christus. Borst was de kwaadste niet en bood haar excuses aan. Het was niet haar bedoeling geweest iemand te krenken.
Dominee van Andel was … Lees verder ››
